Minie & Mie

• Mijn lichaam wil minder makkelijk mee

De eerste zwangerschap was er eentje uit de boekjes of zo herinner ik het mij alvast. De dag voor de bevalling zat ik nog op mijn knieën onkruid te wieden in de tuin (nestdrang enzo). Deze zwangerschap heeft mijn lichaam het iets lastiger. Het helpt natuurlijk niet echt dat er een tweejarige rondloopt met eigen behoeften en noden, die altijd een tikje dringender lijken dan de mijne. Maar toch: de misselijkheid, de rugpijnen, de vermoeidheid, allemaal dingen die ik mij niet meer kan herinneren van de vorige zwangerschap. Achteraf gezien bleek ik bij het nalezen van het zwangerschapsboekje, dat ik toen trouw bijhield, toch het een en ander verdrongen te hebben. Een kindje op het einde maakt veel goed.

• meer plezier van zwangerschapskleding

De zwangerschapstest was nog maar net achter de rug of ik kon al niet meer in mijn gewone broeken (wat?). Het was of mijn buik dacht, ok dit kennen we, tijd om plaats te maken. Een tweede zwangerschap verbergen, bleek dus aanzienlijk moeilijker. Mensen hebben zelfs geraden dat ik zwanger was toen ik nog maar 11 weken was (hallo?). Altijd een gevaarlijke zet trouwens, raden dat iemand zwanger is maar dat is voor een andere blogpost.

• Twijfels

Bij de eerste zwangerschap heb ik me op voorhand nooit echt zorgen gemaakt over hoe ons leven er zou uitzien met een kindje er bij. Het was meer go-with-the-flow, wist ik veel wat te verwachten. Bij de tweede zwangerschap is dat wel even anders. Zo twijfel ik of ons huidige kindje niet te veel van slag zal zijn, of ik de tweede baby minstens even graag zal zien (kan dat??), of ik twee kindjes wel aankan (sos me-time!) en hoe we alles praktisch zullen organiseren? Veel meer twijfels en toch ook weer niet. Gewoon omdat je nu weet dat sommige baby-fases niet zo rooskleurig zijn, maar je ook weet dat ze weer even snel verdwijnen als ze gekomen zijn.

• Andere beslissingen

Tijdens de eerste zwangerschap is er veel moeite en voorbereiding gekropen in doopsuiker, het bedje, het kaartje, een babyboekje, foto's van mijn buik,... Dat was fijn en leuk maar eerlijk is eerlijk, zowel de tijd als de energie ontbreken om leuke onnuttige babyprojectjes te doen. Achteraf gezien had die voorbereiding ook niet echt veel toegevoegde waarde. De eerste maanden heeft onze mini niet eens in het zorgvuldig gekozen bedje geslapen, de helft van de tijd vergat ik doopsuiker mee te geven en de praktische spulletjes stonden een week na de geboorte nog te blinken op onze geboortelijst (help!). Deze keer ligt de focus meer op de praktische kant van de zaak. Om de een of andere reden leek een park de eerste keer een overbodige luxe (hello, what was I thinking?). Het park staat dus deze keer wel klaar, de praktische spullen waren in huis (we hadden alles al) en het doopsuiker dat is er in 1 soort. Uiteraard zijn er wel leuke babyprojectjes geweest maar die werden heel zorgvuldig geselecteerd en waren vooral minder talrijk. Los daarvan heb ik ook voor mezelf andere beslissingen gemaakt over wat ik wel en niet wou voor, tijdens en na de bevalling en ook dat maakt een wereld van verschil.

Sommige dingen zijn echter precies hetzelfde als bij de eerste zwangerschap. Ik pieker ook nu weer over details in ons huis die per se tegen de geboorte af moeten. Een beetje zoals dat onkruid wieden tijdens de eerste zwangerschap. Onnozele taakjes die per se moeten gedaan worden maar volledig onnuttig zijn voor een kleine baby. Ik vind het ook nog steeds even leuk om te shoppen voor de baby, uiteraard van de nieuwe collectie, en ja ook wel af en toe van de solden. Oh ja en ik heb net als de eerste keer exact dezelfde zwangerschapskledij of toch voor 95% (een vrouw blijft een vrouw ook al is ze mama).