Peuterpuberen
04-09-2019 21:37:02
Er komt een dag dat de bay stopt met wenen ... of 's nachts toch in ieder geval (for real). Tot je grote verbazing gaat de baby ook stappen en voor je het weet zelfs lopen. En dan, dan begint het pas echt. Tijd om je borst nat te maken voor de peuterpuberteit. Onze oudste is vier, ik kan dus niet meespreken over échte pubers en alles wat daar bij komt kijken. Dus voor zover ik weet, is de peuterpuberteit de lastigste leeftijd die er is.
Klik op de blogpost om verder te lezen.
Tijdens de peuterpuberteit lijkt alles tegelijk te gebeuren. De ene horde is nog maar net genomen of hop, daar duikt de volgende al op. Maar laat ons beginnen bij het begin, hoe herken je de peuterpuberteit? Nuja vrij gemakkelijk eigenlijk, vanaf het moment dat jullie mini begint te roepen als een geslacht varkentje wanneer iets niet mag of iets net moet en de kleine er geen zin in heeft. Dat is het startschot voor een jaar en half peuterplezier.
Van de ene dag op de andere kan die schattige baby ineens tegen lichtsnelheid alleen de trap op maar uiteraard niet af, zonder levensbedreigende toeren uit te halen. De wereld gaat pas helemaal open als ze doorhebben hoe een deurklink werkt. Freedom! Tijd om ogen op je rug te kweken dus. Praten begint ook al wat te lukken en vooral de woordjes "koek" en "nee" (of alle varianten er op) worden graag en veel in de mond genomen. Oja ze willen ook veel "zelf doen". Fantastisch voor hun ontwikkeling natuurlijk. Niet zo fantastisch wanneer je met een halve boterham in je mond en je jas aan in de gang stoot op een mini die ineens "zelf" zijn schoenen wil aandoen maar dat helemaal nog niet kan. Een eeuwigheid later is de boterham verteerd en ligt de kleine in een crisiske op de grond omdat jij per se op tijd op het werk wou zijn, wat resulteert in zo mogelijk nog meer tijdverlies. Het eerste crisiske van vele. Er zijn namelijk zo veel situaties die mogelijkerwijs een crisiske kunnen uitlokken: kousen die aan moeten of nee uit, een deur die dicht moet, de verkeerde lepel, de verkeerde beker, niet in de autostoel willen, ...
Tussen de crisiskes door zouden we het bijna vergeten, is het geen tijd voor de potjestraining en wacht eens even, zijn dat nu serieus alweer nieuwe tandjes? Potjestraining is zo een projectje waar je vol goede moed aan begint, dit varkentje zullen we wel eens wassen en ooja gewassen zal er worden: onderbroekjes, broeken, autostoelen, lakens, tapijten,... Potjestraining is eerder een marathon dan een sprint. Tot ineens op een dag, meestal van de ene dag op de andere, jullie mini permanent met een droog onderbroekje rondloopt (halleluja). Tijd voor de volgende verandering: een nieuw bed! Want de mini is ondertussen niet zo mini meer en kan nu echt wel in een groot bed slapen. Lees: een bed waar ze zelf zomaar in en uit kunnen wanneer ze maar willen *stress*. Met een beetje geluk blijft de mini in dat grote bed liggen of gewoon al in zijn kamer gedurende de ganse nacht. Maar niet alle mini's gaan hier zo licht over, voor je het weet staat je mini naast je bed of erger, alleen beneden om 5u 's morgens want het is "niet meer donker buiten" en dus tijd om op te staan (true story).
En dan is het tijd om naar school te gaan. De eerste schooldagen (euh dagen ... eerder weken) zijn best zwaar. Al die nieuwe indrukken moeten 's avonds geventileerd worden en leiden al snel tot ... juist ja een crisiske. Maar hey, niks nieuws onder de zon, been there, done that.
Voor je het weet, is het de mini zijn derde verjaardag en kan je officieel de champagne laten knallen want de peuterpuberteit is over (hoera). Tenzij je aan een tweede begint natuurlijk, dan begint alles gewoon van voor af aan.
En wij? Wij zijn nog welgeteld 446 dagen toe aan peuterpuberen en dan is het alweer voorbij, but hey who is counting. Wedden dat we hier binnen een paar jaar nostalgisch aan terugdenken als we met echte pubers in huis zitten want een peuterpuber blijft, ondanks alle kuren, wel über schattig.