Naar de zoo
14-07-2017 20:00:43
Papa gaan skiën en de eerste dag mooi weer na die lange, lange winter, werd voorspeld. Dat vroeg om een moeder-dochter quality time uitstapje. Onder het motto, ken jezelf, moest er een tripje gepland worden, kwestie van niet in de dagdagelijkse gewoontes te blijven plakken en gewoon thuis te blijven. De dochter 18 maanden oud, doet niets liever dan naar diertjes wijzen en met haar kleine plakhandjes op het raam zitten. De keuze was dus snel gemaakt... een aquarium. Wat zoekwerk later, bleek de zoo van Antwerpen een nieuw rifaquarium te hebben. Bestemming zoo it is.
Klik op de post om meer te lezen.
De dagtrip met de trein werd geboekt, want hoe zat dat weer met die lage emissie-zone? De auto ingeladen (de dag op voorhand uiteraard), de zak ingeladen, kleertjes klaargelegd, ohja we waren er helemaal klaar voor. De dag zelf besloot de dochter opeens een uur langer te slapen en vond mama de favo lievelingsknuffel niet. Aaah stress en geen papa in de buurt om te helpen. Dus hop, hop, hop naar de trein, waar we op de parking de trein het station zien binnenrijden... aan de verkeerde kant van het spoor. Aaaah! Geen paniek, de smartphone is nabij, een vlugge zoekactie leert dat er in het station van Mechelen bijna iedere 15 min een trein naar Antwerpen is. Naar Mechelen dus. Aangekomen in Mechelen station blijkt dat op het perron raken, alleen met een kinderwagen en een peuter op de arm een heuse bergbeklimming is. Wel goed voor de fysiek. Een emmertje zweet later, zitten we gezellig op de trein. Laat de diertjes maar komen. Daar zijn we dan eindelijk, de zoo. Ik word er helemaal warm van, zo lang geleden dat ik hier voor het laatste was. We zien een aap met zijn hand op het raam gefascineerd naar de dochter kijken, een olifant die achter een autoband aanloopt en de topattractie: het rifaquarium, dat gewoonweg indrukwekkend is. Mama zwaar onder de indruk. De dochter daarentegen was minder snel onder de indruk en had een ander lijstje met topattracties in de zoo. Voor haar geen olifant, geen aap, geen aquarium. Niks van dat alles kon zelfs haar aandacht maar trekken. De eendjes daarentegen waren TOP, je weet wel de ordinaire dertien in een dozijn eendjes, die op zowat iedere vijver zitten. Het zand van de speeltuin, ook heel interessant en niet te vergeten het flikkerende lichtje naast het rifaquarium. Een lang verhaal kort, de dochter was misschien nog een beetje te klein om echt ten volle van de zoo te kunnen genieten. De speeltuin of de vijver achter de hoek waren voor haar ook spannend genoeg geweest. Maar mama die heeft wel 100%, met een tikkeltje nostalgie genoten van de zoo. We'll be back ... biinnen een half jaartje. Kwestie van er met twee volop van te genieten.